Rus yazar,Şairi Puşkin

Aleksandr Sergeyeviç Puşkin

Şiirlerden hayata tutunmuş,her yasağa karşı direnmiş,fikir,yorumlarını dile getirmiş. Sevda,aşkı için ölmüş şair Aleksandr Sergeyeviç Puşkin'in kısa,hayat hikayesi sayılırdı.

Şiirlerinde gerçeklerden kopmak istemediği için ona daha çok bağlanarak "gerçeklik akımı"nın kurucusu olmuş, sürgünler yemiş, sevdiği uğruna düelloya tutuşmuş adam, Aleksandr Sergeyeviç Puşkin.

Yaşadığı evde şanslı, eğitimi için gittiği okulda sıradışı bir hayattan sonra şiire başlangıcı çok erken olsa da, altından kalkmayı bilmiş Aleksandr Puşkin.

Önce şiire sevdalanmış, sonra da karısına. Hayatını da bu tutkularına göre şekillendirmiş bir zattı.

Aslında neresinden bakarsan bakınız,sıradan ve bir o kadar da gerçek üstü hayat denilebilinirdi. Hayat boyunca,sevgi,öfke,kavga,mücadele derken,sonunda,diğerleri gibi bir avuç topraktasın...

ÇOCUKLUK YILLARI ve EĞİTİMİ

Aleksandr, 1799’da Moskova’da soylu bir ailenin üyesi olarak dünyaya geldi. Babası Sergev Lvoviç soylu bir ailenin ilk çocuğuydu ve annesi Nadejda Osipovna Hannibal’ın dedesi, Etiyopyalı Hannibal’ın Rus Çarı I. Petro’nun vaftiz oğluydu.

Annesi ve babası eğitimli insanlardı ve Aleksandr’ın eğitimi konusunda da özenli davrandılar. Öyle ki, Aleksandr henüz 8 yaşındayken Fransızcası en az Rusçası kadar iyiydi.

11 yaşına geldiğinde edebiyata merak sarmıştı. Özellikle özgür ruhlu yazarlarını beğendiği Fransız Edebiyatı’ndan etkilenmiş ve Fransızca şiirler, komediler yazıyordu.

Aleksandr'ın çocuk yaşta şiire adımıştı kendini.

Saygın ve soylu bir ailede büyümenin avantajı olarak Aleksandr sürekli eve gelip giden şair ve yazarlar görüyordu. Üstelik bu sanatçılar döneminin ünlü kişileriydi. Bir çocuk için artık sıradanlaşan bu olay, Aleksandr'ın erken yaşta mesleğini seçmesini sağladı.

Aleksandr sürekli şairlerin, yazarların gelip gittiği bu evde yaşamaktan çok mutluydu. Ancak yine de hiçbirinden ona Rus masalları anlatan, eski türküler söyleyen dadısından etkilendiği kadar etkilenmemişti. Adı Arina olan bu yaşlı kadın, Aleksandr’ın edebiyata yönelirken vücuduna batmış iğnelerin ve bıraktığı izlerin tek sahibiydi.

Aleksandr 12 yaşına geldiğinde Rus Çarı I. Aleksandr’ın, Tsarskoye Selo’da açtığı okula yazıldı.

Bu okulun eğitim şekli öğrencileri dış dünyadan 6 yıl boyunca koparmaya yönelikti. Çünkü bu okulun eğitim sistemine göre öğrencilerin, Petersburg’a gitme izni verilmeden dış dünyayla bağlantılarının olması yasaktı.

İşte böyle bir sistemin içinde Aleksandr sürekli şiir yazdı. Lise yıllarında yazdığı bu şiirler gerçekçilik üzerine fazlaca düşündüğünü açıkça gösteriyordu. O dönem şiirlerinde kullanılmayan gündelik sözcükleri öylesine ustalıkla kullanmıştı ki, şiirleriyle Derjavin’in ilgisini çekti.

Aleksandr artık ünlü bir şair olma yolundaydı.Kendine has Şiirler yazmaya başlamaıştı.

Aleksandr 6 yıllık eğitim süresini doldurduğunda Petersburg'a gitti.

(Aslında,Petesbug şehri Almanya ya aitti.yhy)

Tek bildiği hür,serbest,özgürlükçü bir akıma kapılıp şiirlerinde bu düşünceyi insanlara bir dilim pasta şeklinde sunmaktı. Ancak bir yandan da birçoğu yasaklanıyordu.

Rus Edebiyatı’nda şiir vazgeçilemez bir tutku gibi adeta insanın içinde büyüdüğü, bedenleri yakıp geçtiği zamanları yaşıyordu. Herkes, şiirin varlığına karşı konulmaz bir hayranlık besliyordu. Kuşkusuz Aleksandr’ın bu konuya katkısı büyüktü.

Aleksandr'ın edebiyat anlayışına göre şiirde bir üsül,kurala kesinlikle ihtiyaç yoktu ve Romantizm'in etkileri onun şiirlerinde iz bırakamazdı. Ona göre her şey olduğu gibi,bütün doğrularıyla,olduğu gibi,anlatılmalıydı.

Aleksandr’ın 4 yıl süre ile başşehire girmesi yasaklanmıştı.

Alkesandr, Rus Çarı I. Aleksandr tarafından Kafkasya'ya atandı. Burada keskin kalemiyle "Kafka  esiri" ve "Bahçesaray" adını verdiği eserlerini yazdı.

Ancak Kafkasya'dan döndüğünde Rusya'nın askeri sistemine karşı tepkisinden dolayı 4 yıl başşehire girmesi yasaklanmıştı. Aleksandr bu süre içinde ailesinin sahibi olduğu Mihaylovskoye köyünde yaşamaya karar vermişti... Üstelik hükümet tarafından gözetimini yapmakla görevlen dirilmiş kişi de, Aleksanr'ın babasıydı. Babası görevini layıkıyla yerine getirmişti,şeklinde düşünülüyordu.

Bu sürgüne pek de  aldırdığı yoktu ya, Aleksandr. Çünkü onun için yazmak için özel bir yere ihtiyaç yoktu. Eğer olsaydı da muhtemelen tutuklu olduğu yerlerin listenin başını çekerdi. Sonuçta ona şöhreti getiren şiirlerini de ,dıramatık,tutsaklığı esas alan lise yıllarında yazmıştı.

İşte bu sürgün zamanını da iyi değerlendirdi Aleksandr. "Yevgeniy Onegin" romanına ilk mürekkep lekelerini dokundurmaya başladığında burada sürgündeydi ve 24 yaşındaydı. Bu romanı 7 yıl sonra tamamlayacaktı. Sadece tek bir romana 7 yılını ayırmakla yetinmedi.

Bu süreçte "Çingeneler" ve ‘’Peygamber ve Boris Godunov" adını verdiği iki romanını daha bu sürgün sırasında yazdı.

Aleksandr Puşkin'e sansürlü yıllarl

4 yıl bir sanatçı için uzun bir süreydi. Bu sürgün dönemini Rus Çarı I. Nikolay'ın, Aleksandr’ı Moskova’ya çağrısı bitirdi.

Evet, yeniden hür,serbest olabilecekti,ancak,bu sefer de kalemi  denetlenecekti. Bundan sonra Aleksandr'ın kaleminden çıkan her sözcük-ler, Çar'ın sansüründen geçecekti.

AŞK ve HEYCAN,MERAK

Bu durum giderek Aleksandr’ın yaşam koşullarını oluşturuyordu.Özellikle aşk maceraları ve polis baskınları hayatının vazgeçilmez parçaları haline gelmişti.

ŞAİRİN EVLİLİĞİ

Aleksandr artık meşhür,ünlü oluşunun  farkındaydı. Davetlere katılıyor, balolarda boy gösteriyordu.

Yine katıldığı bir baloda eski rütbeli bir memurun kızına görür görmez aşık olmuştu. Natalya'ya evlenme teklif etti.

Natalya, Aleksandr'ın bu teklifi karşısında belirsiz bir süre sessiz kalıp,çevap vermemişti.

 Aleksandr hayal kırıklığına uğramıştı. Teklifine,"evet!" diyeceğini bekliyordu.

Moralı bozulmuş gibiydi.Bir an önce buradan ayrılmak istiyordu.

 Moskova'dan kaçmak için 1829’da Rus ordusuna gözlemci olarak katıldı. Bu kaçış onu Osmanlı topraklarına kadar getirmişti. Daha sonra buradaki izlenimleri "Erzurum Yolculuğu" adlı eserinde okunacak ve daha başka birçok eserinde de Erzurum’un izlerine rastlanacaktı.

Görevini tamamladığında Aleksandr Moskova’ya geri döndü ve Natalya’ya teklifini yineledi. Uzun ve serzenişli bir süreçti. O da sonunda çözümü ailesini ikna etmekte buldu ve nişanlandılar. Natalya ise hala sessizdi ve bu durumu sadece izliyordu. Hatta bu durum sonuna kadar da böyle devam edecekti. Bir evlilik böyle ilerleyecekti.

Aleksandr Puşkin ve Gogol dostluğu Devam etti. Alman Gohette-Schiller dostluğu gibi.

Aleksandr hakkındaki soruşturmalar ve yasaklamalar bitmek bilmiyor du. Bu durum onu ne kadar rahatsız etse de Aleksandr yazmaktan vazgeçmedi. Hatta, "Yevgeniy Onegin", "Don Juan", "Veba Sırasında Ziyafet", "Dubrovski", "Maça Kızı" gibi önemli eserlerini evliliğinin ve yasaklanmaların baskısı altında çıkardı.

İşte bu süreci yaşarken başına gelen en güzel şey Gogol ile tanışmaları ve sonrasında aralarında büyüyen arkadaşlıkları oldu. Öyle ki, bu güne kadar ulaşan bir söylentiye göre,Gogol'a ünlü "Ölü Canlar" romanını yazma fikrini Aleksandr Puşkin vermişti.

Ölümüne Düello Etmek!..

George Charles d’Anthes adında biri ile tanıştı. Bu kişinin çok zaman geçmeden ölümüne sebep olacağından habersizdi.

Burnuna hoş olmayan kokular geliyordu. Aleksandr, yazdığı bir kaç imzasız mektup sayesinde George’in karısı Natalya'ya kur yaptığını öğrendi.

George’yi düelloya davet etti. 27 Ocak 1837’de St. Petersburg yakınındaki Kara Dere’nin bir köşesinde düelloyu yapmaya karar verdiler.

Aleksandr Puşkin’in şahidi arkadaşı Danzas’tı. Rivayete göre Aleksandr, düelloda ihtiyacı olan silahı almak için gümüşlerini satmıştı.

Düello başladığında gözlerde sadece nefret ve öfke vardı. Aleksandr, George'yi omzundan yaralamıştı.George de bir sonraki hamlesinde Aleksandr'ı karnından vurdu.

Aleksandr Puşkin öldü.

ÖLÜMÜNE SEVMEK

(Ben de sevdim,ne oldu?",demeyiniz. Sevmeyi,sevilmeyi deneyiniz!.)

Aleksandr oldukça soğukkanlıydı. Artık bu noktadan dönüş olmadığını anlamıştı. İki gün boyunca can çekişti. Aleksandr ölürken bile karısı Natalya sessizliğini koruyo rdu. Aleksandr Puşkin ancak 10 Şubat'a kadar dayanabildi. 10 Şubat’ta öğleden sonra hayata gözlerini kapamıştı.

Demek ki uğruna ölümü göze alacak kadar sevmek, üstelik bir sessizliğin içinde sevmek böyle bir şeydi...

Aleksandr Puşkin’in ölüm haberi Yayılıyor

Aleksandr Puşkin halk tarafından çok seviliyordu. Ölüm haberi duyulduğunda herkes evine akın etti. Kapının önünde buluştular. Ellerinde son baskısını az önce tükettikleri ‘’Yevgeniy Onegin’’ vardı.

Yıllarca yasaklarla boğuşmuş şairin ölümü üzerine adeta hükümete karşı bir ayaklanma noktasına gelinmişti.

Halk isyandaydı.Bu sebeple polis o gece sessizce Aleksandr’ın tabutunu kiliseden alıp babasının köyüne götürdü ve Aleksandr Sergeyeviç Puşkin sessiz sedasız toprağa verilmişti.

Aleksandr Puşkin’in ölümü üzerine yorumlar

Aleksandr Sergeyeviç Puşkin, bugün de bildiğimiz ve kabul ettiğimiz üzere Rus Edebiyatı’nın oluşmasına ve gelişmesine katkısı oldukça fazla olan bir sanatçıydı. "Gerçekçilik akımı"nı başlatmış ve bu konuda çok özel eserler vermişti.

İşte bu özel sanatçı için iki güzel adamın sıradışı yorumları var şimdi.

Gogol'a göre; "Puşkin olağanüstü bir olaydır."

Dostoyevski ise duruma daha mistik yaklaşmış ve ölümünün ardından "Puşkin, bize gelecek ten haber veren peygamberimizdir." demiştir.

Çocuk yaştan geleceğini şekillendiren bir adam olarak zekasına şüphem yok. Bir de aşkını yaşarken de edebiyat taki yaklaşımı gibi kuralsız ve korkusuz oluşuna…

Bilmiyorum,belki de bir şair yaklaşımında şu an bü tün düşün celerim. Yine de, ne bileyim işte ne kadar Romantizm akımından uzak durduğu bir edebi görüş benimsemiş olsa da aşkını Natalya’ya ispat etmeye çalışması boşuna değildi.

Ev,bu dünya,şiirleriyle bir Puşkin gelip-geçmişti.

En azından işte buna değerdi…

Bu konu da,Necip Fazil'in de bir değerlendirmesi vardi. Okumanızı tavsiye ederiz.

Derleyen,Sosyolog,dr.Yeliz Zeynep.